Festival Μηδέν 2012 - Festival Miden

Εν μέσω σκληρής και διάχυτης παρακμής και παρά τα οικονομικά προβλήματα, το Festival Μηδέν επιστρέφει με ζωντάνια στο Ιστορικό Κέντρο Καλαμάτας για να παρουσιάσει το νέο του πρόγραμμα σύγχρονης βιντεοτέχνης. Η 8η κατά σειρά διοργάνωση του φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε στις 5, 6 και 7 Ιουλίου 2012 στην πλατεία Αμφείας με ελεύθερη είσοδο για το κοινό, όπως πάντα.

Κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ προβλήθηκαν συνολικά 216 έργα από 45 χώρες από περίπου 1500 συμμετοχές από όλο τον κόσμο.

Παρουσιάστηκαν οι θεματικές ενότητες βιντεοτέχνης «[Un]natural disaster», «There’s a room in the elephant», «99%», «YOU & i», «StayStill», «Dream a little dream», «How to Art», «2084», «Locall calling!» και «Now you see me… now you don’t» σε επιμέλεια της καλλιτεχνικής ομάδας του φεστιβάλ.

Παράλληλα με το κυρίως πρόγραμμα, παρουσιάστηκαν σημαντικά φεστιβάλ, πλατφόρμες και ομάδες του εξωτερικού όπως: Art:screen (Σουηδία), Nova (Βόρειες Χώρες), Atopia (Νορβηγία), CologneOFF / Cologne International Videoart Festival (Γερμανία) και Madatac (Ισπανία).

Επιπλέον, σε συνεργασία με το Αρχαιολογικό Μουσείο Μεσσηνίας παρουσιάστηκε το Animacall, ένα διεθνές project για την τέχνη του κινουμένου σχεδίου από το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης (Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης), ενώ αργότερα μέσα στον Ιούλιο μία ακόμα ενότητα με τίτλο Anim[n]ation προβλήθηκε στο πλαίσιο του 6ου Φεστιβάλ Δρόμου που διοργάνωσε στο Πάρκο Σιδηροδρόμων το Κέντρο Νέων Καλαμάτας.

Τη συνολική επιμέλεια του προγράμματος υπογράφουν η Γιούλα Παπαδοπούλου και ο Γιώργος Δημητρακόπουλος, ενώ ο Σταύρος Καπέτης επιμελήθηκε την ενότητα “[Un]natural disaster” και η Μαρία Μπουρίκα την ενότητα “YOU & I”.

Κατεβάστε το Δελτίο Τύπου
Kατεβάστε το αναλυτικό πρόγραμμα (έντυπη εκδοχή, στα ελληνικά)
Kατεβάστε το αναλυτικό πρόγραμμα στα αγγλικά

Ξεφυλλίστε το έντυπο πρόγραμμα 2012 στο issuu:

Πρόγραμμα – Συμμετοχές 2012

Κεντρική προβολή

Πέμπτη 5 Ιουλίου, πλατεία Αμφείας, 9.30 μ.μ.

[Un]natural disaster

Ανθρώπινη μανία, προσωπικές τραγωδίες, καθημερινή «παράνοια», φυσικές καταστροφές… με τρόπο
αφύσικο και φόντο ένα στείρο, ζοφερό μέλλον.

1. Justine Cook, The Roads May Rise, Μ. Βρετανία 2011, 2.17

2. Gregg Biermann, Crop Duster Octet, ΗΠΑ 2011, 5.30

3. Rebecca Agnes, An Unbroken Line, Γερμανία 2009, 6.00

4. Matthew McWilliams & Neal Vandenbergh, Green Mamba Jet Car, ΗΠΑ 2011, 3.20

5. Lee Hunter, The City that Made My Future, ΗΠΑ 2011, 6.40

6. Victor Fischl, Absurd News, Μ. Βρετανία 2012, 2.52

7. Άννα Βάσωφ, Commercial Break, Ελλάδα 2011, 9.19

8. Filipe André Alves, Fazedor de Nuvens, Πορτογαλία 2010, 1.12

9. Tessa Garland, Above the Skyline, Μ. Βρετανία 2011, 6.04

10. MOBTIK, Capacities, Γερμανία 2011, 0.09

Διάρκεια: 41 λεπτά

There’s a room in the elephant

Υπάρχει κάτι που συμβαίνει, αλλά δεν ξέρεις τι είναι αυτό ή ακριβέστερα προσποιείσαι πως δεν ξέρεις.
Είναι κάτι τόσο εμφανές, τόσο πανταχού παρών και αναπόδραστο και παρ’ όλ’ αυτά κάνεις πως δεν το
βλέπεις. Κι όμως, υπάρχει χώρος…

1. Greta Alfaro, In Ictu Oculi, Ισπανία 2009, 10.35

2. Πόλυ Κοκκινιά, Homage to Magritte, Ελλάδα 2009, 2.16

3. Μαίρη Ζυγούρη, Long live the king, Ελλάδα-Ιταλία 2010, 2.40

4. Θεόδωρος Ζαφειρόπουλος, Stepping on the log, ΗΠΑ 2009, 3.14

5. Ανδρέας Σάββα, Get Ready (Again) – Αεροδρόμιο Λευκωσίας, Κύπρος 2011, 2.20

6. Ανδρέας Σιτορέγκο, Ανυδρία, Ελλάδα 2010, 0.30

Διάρκεια: 22 λεπτά

99%

Από το παγκόσμιο κίνημα «Occupy» που αυθόρμητα υιοθέτησε το ποσοστό 99% ως αφετηρία,
ελάχιστη πολιτική πλατφόρμα, πλαίσιο και ανάλυση, αναδεικνύοντας το παράλληλα σε κεντρικό
πολιτικό σύνθημα και αίτημα ανατροπής, περνάμε στη δημιουργική του διάχυση σε επιμέρους θέματα,
προσωπικά και ταυτόχρονα συλλογικά, τοπικά και ταυτόχρονα παγκόσμια, στις υπερβατικές έως πολύ
συχνά αυθαίρετες διαδρομές της βιντεοτέχνης.

1. Danilo Torre, Inaudible fragment, Ιταλία 2012, 5.46

2. Diran Lyons, Live Free Or Die Hard (Project 12, 8/12), ΗΠΑ 2011, 1.12

3. James Gouldthorpe, Peppermint Bay, ΗΠΑ 2012, 3.38

4. Joacelio Batista, If I shut up inside myself, why my ears are closed to the outside?, Βραζιλία 2012, 2.55

5. Jorge Catoni, V Side, Χιλή 2009, 3.15

6. Felix Fernandez, 33, Ισπανία/ΗΠΑ 2012, 5.36

7. Derviches Associes, Do not forget, Γαλλία 2009, 8.40

8. Chloe Mazlo & Berengere Henin, Expressions Carnivores, Γαλλία 2010, 4.39

9. Alessia Travaglini, Silenziosa-Mente, Ιταλία 2011, 5.00

10. Ana Mendes, Purification, Πορτογαλία 2010, 3.24

11. Edward Salem, Mithajibat Women Washing the Brothel Storefront, Γαλλία 2011, 2.54

12. Άννα Βάσωφ, Today there is no Today, Αυστρία 2012, 5.56

13. Mario Santamaria, Modelcam, Ισπανία 2011, 1.45

14. Δανάη Παπαιωάννου, ΔΑΦΝΗ (όχι νερό στα μάτια), Γαλλία/Ελλάδα 2011, 3.48

15. Alicja Rogalska, Untitled (Broniow Song), Πολωνία 2011, 4.52

Διάρκεια: 63 λεπτά

Παρασκευή 6 Ιουλίου, Πλατεία Αμφείας, 9.30 μ.μ.

YOU & i

Μια ενότητα που μεγαλώνει το εσύ και μικραίνει το εγώ; Διαπροσωπικές σχέσεις, αντιστροφές,
συγκρούσεις που εναλλάσσουν τη μοναξιά με το χιούμορ και τη σκληρότητα με το παιχνίδι. Τίθεται
θέμα νικητή;

1. Andres Cuartas, Fountain, Κολομβία 2011, 0.46

2. Carolin Weinert, The fall, Γερμανία 2008, 9.47

3. Ιωάννα Μύρκα, daily 7, Ελλάδα 2002, 1.00

4. Kim Yunna, You and Me, ΗΠΑ/Κορέα 2011, 3.22

5. Αγγελική Μπόζου, Θυσία, Ελλάδα 2011, 4.41

6. Evy Schubert, Penthesilea (Pathology), Γερμανία 2011, 8.47

7. Μάριο Σπύρογλου, Teddy Burn, Ελλάδα 2011, 7.32

8. Χριστίνα Στρατσιάνη, Dress, Ελλάδα 2011, 1.44

9. Ellen Wilkinson, Ciara Mahon & Laura Bel, That’s all it took, Μ. Βρετανία 2008, 1.43

Διάρκεια: 40 λεπτά

StayStill

Προσωπικοί κόσμοι που τέμνονται διαρκώς και γίνονται ιδιωτικές και κοινωνικές σχέσεις και ξανά
πάλι προσωπικοί κόσμοι. Νήματα που ενώ ξετυλίγονται διατηρούνται σε μια παράξενη ακινησία,
αψηφώντας το ακόμα πιο παράξενο περιβάλλον.

1. Teeter-totter-tam (Constantine Konovalov & Irina Neustroeva), Teeter-Totter-Tam, Ρωσία 2010, 1.00

2. Hillerbrand+Magsamen, DIY Love Seat, ΗΠΑ 2011, 2.30

3. Θανάσης Τσιμπίνης, MINE, Ελλάδα 2012, 3.00

4. Munir Waked, In Between, Ισραήλ/Μ. Βρετανία 2011, 2.39

5. Yu-Chi Hsiao, Under the surface series 1, Ταϊβάν 2011, 2.51

6. Nina Kurtela, TRANSFORMANCE, Γερμανία/Κροατία 2010, 8.15

7. Leyla Rodriguez & Cristian Straub, Isle Of Lox «The Face», Γερμανία 2010, 3.54

Διάρκεια: 25 λεπτά

Dream a little dream

Πόσο animation είναι τα όνειρα σου; Το σύγχρονο animation στην εποχή του διαδικτύου γίνεται
ακόμα πιο δημοφιλές ανάμεσα στους δημιουργούς αλλά και στο κοινό. Πρωτότυπες τεχνικές
και πολύμορφες προσεγγίσεις σε έργα που αποπνέουν μια έντονη διάθεση σκιαγράφησης ενός
προσωπικού σύμπαντος.

1. Shayma Aziz, Love Dance, Αίγυπτος 2011, 5.05

2. Yam Lau, Rehearsal, Καναδάς 2010, 3.45

3. Melinda Šefcic, Masks – Mirror of my soul, Κροατία 2012, 3.36

4. Karolien Soete, Prolegomena, Βέλγιο 2011, 7.32

5. Άννα Αμπαριώτου, Scissor’s stories III, Ελλάδα 2011, 5.34

6. Eva Olsson, On non-freehold property, Σουηδία 2011, 3.02

7. Dennis Stein-Schomburg, Different, Γερμανία 2011, 4.30

8. Joanna Kidd, Letters, ΗΠΑ 2010, 1.45

9. Maria Korporal, Αυγερινός & Πούλια, Ιταλία 2011, 7.00

10. Σοφία Αρχοντίδου, Δέντρο, Πολωνία/Ελλάδα 2009, 1.00

11. Πέτρος Κούμπλης, In Limbo, Ελλάδα 2011, 8.16

12. Nadine Arbeiter, Living in a Bubble, Γερμανία 2012, 3.05

13. Peter Parlegreco, Elk City’s 2010, ΗΠΑ 2010-11, 5.26

14. Aleksandra Obradovic, X-treme 1, 2 & 3, Σερβία 2011, 1.50

Διάρκεια: 61 λεπτά

Σάββαρο 7 July, Πλατεία Αμφείας, 9.30 μ.μ.

How to Art

Ο κόσμος της παγκόσμιας τέχνης διαστέλλεται συνεχώς στην ψηφιακή εποχή, με αποτέλεσμα ο όγκος
της να έχει ξεπεράσει κάθε φαντασία. Κάποιοι μιλούν ήδη για μια ψηφιακή κακοφωνία. Ταυτόχρονα,
έχουν διογκωθεί και τα σχετικά ερωτήματα: είναι αυτό τέχνη, πώς κάνεις τέχνη, πώς αντιμετωπίζεις
ένα έργο ή μια καλλιτεχνική χειρονομία, τι είναι οι επιμελητές και πώς λειτουργεί το περίφημο
«χρηματιστήριο της τέχνης»; Όλα όσα θα θέλατε να μάθετε (ή δεν θα θέλατε να ξέρατε ποτέ) για τον
κόσμο της σύγχρονης τέχνης!

1. Κωνσταντίνος Κουλακμανίδης, Tape dish fixation, Ελλάδα 2012, 2.11

2. Shahar Marcus, The Curator, Ισραήλ 2011, 4.35

3. Neno Belchev, Dresden Hand, Βουλγαρία 2010, 8.22

4. Oscar Salamanca, Salsita vs Moma, Κολομβία 2012, 9.32

5. Maximilian Schmötzer & Heitzhausen Fabian, The conversation, Γερμανία 2011, 1.32

6. Dan Boord / Marilyn Marloff / Luis Valdovino, Return to the World of Dance, ΗΠΑ 2011, 7.00

7. José Vieira, The Operation, Πορτογαλία 2011, 1.51

8. Αλίκη Σούμα, Untitled, Ελλάδα 2011, 1.08

9. Paul Wiersbinski, King Nothing, Γερμανία 2008, 6.53

10. Shahar Marcus, Leap of faith, Ισραήλ 2010, 3.03

11. Andreas Goldfuss, My apologies, Καναδάς 2009, 0.10

Διάρκεια: 47 λεπτά

2084

Με αφετηρία την ευθεία αναφορά στο έργο «1984» του Τζορτζ Όργουελ, η συγκεκριμένη ενότητα
αποτελεί την πρόσκληση του Festival Μηδέν σε μια επαναπροσέγγιση του μέλλοντος και της
δυστοπικής του πιθανότητας. Ένας φουτουρισμός που δεν εξαντλείται στην απόκοσμη αρχιτεκτονική
και τα ερείπια του παρελθόντος αλλά επεκτείνεται στις εκφράσεις του προσώπου. Μια σύντομη
ιστορία του μέλλοντος, εδώ και τώρα.

1. Werner Biedermann, The Metrics of Coincidence, Γερμανία 2012, 4.00

2. Emanuele Dainotti, Genesi di una Luce al buio, Ιταλία 2011, 8.48

3. Tanja Deman, Abode of Vacancy, Ολλανδία/Κροατία 2011, 7.15

4. Matthew Denniss, The Utopian buck stops here, Μ. Βρετανία 2012, 4.30

5. Patrick Gofre, No name no title, Ολλανδία 2011, 4.02

6. Mattias Härenstam, Closed Circuit (In the middle of Sweden), Σουηδία/Γερμανία 2011, 3.01

7. Beate Hecher & Markus Keim, All lnclusive, Αυστρία 2012, 8.00

8. Qian Li, Ocean, ΗΠΑ/Κίνα 2011, 1.00

9. Christoph Oertli, The ground is moving, Ελβετία/Βέλγιο 2010, 10.00

10. Edward Ramsay-Morin, The Titan, ΗΠΑ 2011, 4.45

11. Heidi Stokes, A picture of Tomorrows world, Μ. Βρετανία 2011, 3.37

12. Sara Francesca Tirelli, Future is Primitive, Ιταλία 2010, 4.04

13. Danny Warner, Aphasia V, ΗΠΑ/Φιλανδία 2012, 1.28

14. Βασίλης Ψαρράς, Apollo Poetics, Μ. Βρετανία 2011, 4.35

Διάρκεια: 70 λεπτά

Παράλληλη προβολή

Πέμπτη 5 Ιουλίου, 9.30 μ.μ.

Cologne OFF: 60×60 – 1#minuteCologne

Το φεστιβάλ CologneOFF και το 1#minuteCOLOGNE (Cologne One Minute Film Festival)
παρουσιάζουν την ενότητα 60×60, μια επιλογή με 60 βίντεο του ενός λεπτού, σε επιμέλεια του Wilfried
Agricola de Cologne, με τον οποίο το Festival Μηδέν συνεργάζεται για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά.

1. Antony Rousseau (Γαλλία), Climax, 2006

2. Sonja Vuk (Κροατία), My Way, 2005

3. Angela Washko (ΗΠΑ), Give Stripes, Pretty Khaki, 2010

4. Unity Art Nabiha & Thom (Γερμανία), Yellow Chain Dance, Penang Malaysia 2009

5. Sahra Bhimji (ΗΠΑ), La Ghost, 2008

6. Sreedeep (Ινδία), 1 minute crash, course on SEDUCTION, 2009

7. Ron Diorio (ΗΠΑ), Night Light, 2008

8. Bill Domonkos (ΗΠΑ), Wormwhole, 2008

9. Lukas Mateijka (Σλοβακία), 20m, 2008

10. Simone Stoll (Germany), The Crow, 2009

11. Kika Nicolela (Βραζιλία), Windmaker, 2009

12. Harriet Macdonald (Μ. Βρετανία), Another Year Gone, 2008

13. Alex Lora (Ισπανία), So Much Love, 2009

14. Katherine Sweetman (ΗΠΑ), Dating in LA, 2009

15. Kriss Salmanis (Λετονία), The Shower, 2007

16. Mores McWreath (ΗΠΑ), The Egg, 2008

17. Diogo Pessoa de Andrade (Πορτογαλία), Gesture of Love, 2011

18. Junho Oh (Ν. Κορέα), My identity by web application, 2010

19. Ana Brotas / Joana Gomes dos Santos (Πορτογαλία), ABC whistling, 2012

20. Karlos Alastruey (Ισπανία), S1, S4 reflections, 2010

21. Jack Brandtman (Αυστραλία), Nightlife, 2010

22. Ulf Kristiansen (Νορβηγία), The Hope of Enduring Long, 2010

23. Antti Savela (Σουηδία), Mother, 2007

24. Andrea Zrno (Κροατία), Is this your language?, 2009

25. Agricola de Cologne (Γερμανία), Burning Phantom, 2009

26. Victoria S. Weible (ΗΠΑ), Memory, 2009

27. Helena Alvesalo (Σουηδία), Microfilm 5, 2012

28. Lilia Perez Romero (Μεξικό), Pills, 2010

29. Minso Kim (Ν. Κορέα), Is this mine?, 2009

30. Filip Jacobson (Πολωνία), Is it the end?, 2012

31. Lemeh42 (Ιταλία), Image de la Plaine, 2009

32. Mohammed Harb (Παλαιστίνη), Death tunnel, 2011

33. Kaspars Groshevs (Λετονία), Tomorrow, 2007

34. Adam Dragojevic (Σερβία), Sweet Memory, 2010

35. Gergely Erdely (Ουγγαρία), Myth, 2010

36. Nikesh Shukla (Μ. Βρετανία), The Great Identity Swindle, 2009

37. Nitin Das (Ινδία), Benefits of War, 2008

38. Nenko Genov (Βουλγαρία), Tomates Eat You, 2010

39. Vera Todorova (Βουλγαρία), Video II, 2010

40. Alison Beda (ΗΠΑ), Just a Minute, 2008

41. Hervé Constant (Μ. Βρετανία), 59 Steps, 2006

42. Xiaowen Zhu (Κίνα), Caroussel Travel, 2010

43. Henry Gwiazda (ΗΠΑ), Claudia & Paul 4:55 p.m., 2009

44. Fabrizio Bellomo (Ιταλία), The Most Beautiful View of Milan, 2011

45. Olga and Tatiana Poliektova (Ρωσία), Inspiration, 2010

46. Pramod Saahoo (Ινδία), Wake Up Call, 2011

47. Gruppo Sinestetico (Ιταλία), Anche un parole uccidona, 2007

48. Veena Shekar (Ινδία), We are different because we were made differently, 2009

49. Myriam Thyes (Ελβετία), Janus Goddess Flies over Malta, 2011

50. Hamza Halloubi (Μαρόκο), Untitled, 2009

51. Basir Mahmood (Πακιστάν), Dot in The Line, 2011

52. Pierre Laurent Cassière (Γαλλία), Mimnemesis, 2006

53. Lin Fangsuo (Κίνα), White, 2008

54. Katherine Oggier Chanda (Ελβετία), Squeaky Clean, 2010

55. Johanna Reich (Γερμανία), Blast, 2008

56. Adrian Zalewski (Πολωνία), I Once Wasn’t Dead, 2010

57. Yin, Ling Chen (Ταϊβάν), A Face, 2009

58. Baptist Coelho (Ινδία), Crosslegged, 2008

59. Drew Hamilton (ΗΠΑ), Stret Corner project, 2012

60. István Rusvai (Ουγγαρία), Pass, 2009

Διάρκεια: 61 λεπτά

http://coff.newmediafest.org/

Madatac: VIDEOsPAIN (VIDEOeSPAÑA)

Το φεστιβάλ Madatac (από τη Μαδρίτη) παρουσιάζει ένα καυστικό, περίεργο, κριτικό και γοητευτικό
αφιέρωμα στο «σωματικό βίντεο» μέσα από έργα καλλιτεχνών από την Ισπανία και από τις
ισπανόφωνες χώρες γενικότερα, στα οποία η πραγματικότητα μπερδεύεται με το ονειρικό στοιχείο,
οδηγώντας μας, μέσα από διαφορετικούς δρόμους, στην αποκάλυψη κρυμμένων συναισθημάτων.
Την ενότητα επιμελείται ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Madatac, Iury Lech.

1. Albert Merino (Ισπανία), Hidden Mud, 2010, 7.42
Βραβείο πιο υποσχόμενου βιντεο-καλλιτέχνη Madatac 03

2. Matías Montarcé (Ισπανία), The Bathroom Tale, 2009, 4.30
Ειδικό βραβείο κοινού Madatac 02

3. Veronica Marquez (Ουρουγουάη/Ισπανία), Saturday Saints, 2010, 4.25
Βραβείο Madatac/Metropolis 02

4. Juan Carlos Sanchez Duque (Ισπανία), Still Nature, 2011, 9.11
Ειδική αναφορά στην κατηγορία Καινοτόμων ψηφιακών έργων Madatac 03

5. Ana Esteve Reig (Ισπανία), Bad Romance, 2011, 3.08

6. Denica Sabeva (Βουλγαρία/Ισπανία), Liquid Dreaminess, 2008, 5.00
Βραβείο πιο υποσχόμενου βιντεο-καλλιτέχνη Madatac 01

7. Gerard Freixes (Ισπανία) The Homogenics, 2008, 3.30
Βραβείο στην κατηγορία Καινοτόμων ψηφιακών έργων Madatac 03

8. Omar Jerez/Pablo del Real (Ισπανία), Odyssey of the impossible, 2011, 3.11

9. Juanma Carrillo (Ισπανία), Dishonoured Bodies, 2010, 11.48
Βραβείο καλύτερου βίντεο Madatac 02

10. Lyda Patitucci & Thomas Moke (Ιταλία/Ισπανία), White Rabbit, 2010, 4.30

11. Marius Leneweit & Rocío Rodríguez (Γερμανία/Βενεζουέλα/Ισπανία), NILAND 2, 2011, 9.56

Διάρκεια: 69 λεπτά

http://www.madatac.es/

Actus – ταινία μικρού μήκους

Ένα ζευγάρι «παγιδευμένο» σε μια συζήτηση για ένα κέικ γενεθλίων και για βαφές νυχιών, σε ένα
βίντεο που ερευνά τα θολά όρια μεταξύ αναπαράστασης και πραγματικότητας. Η αναπαράσταση, ο
χρόνος και ο χώρος χρησιμοποιούνται με τρόπο που προκαλεί την παραδοσιακή σχέση ταινίας και
θεατή.

Η Kika Nicolela είναι καλλιτέχνης και κινηματογραφίστρια από τη Βραζιλία. Το έργο της
περιλαμβάνει βίντεο, εγκαταστάσεις, performance, πειραματικά ντοκυμαντέρ και φωτογραφία. Από
το 2008, επιμελείται και συντονίζει το Exquisite Corpse Video Project, ένα συνεχιζόμενο συνεργατικό
πρότζεκτ για βίντεο στο οποίο συμμετέχουν περισσότεροι από 70 καλλιτέχνες από 25 χώρες.

Διάρκεια: 17 λεπτά

Παρασκευή 6 Ιουλίου, 9.30 μ.μ.

ATOPIA: βιντεοτέχνη από τη Νορβηγία

Η ATOPIA ετοίμασε ειδικά για το Festival Μηδέν ένα πρόγραμμα αφιερωμένο στην ιστορία της
Νορβηγικής βιντεοτέχνης, σε επιμέλεια του Farhad Kalantary.

Το πρόγραμμα συγκεντρώνει έργα-κλειδιά για την ιστορία της Νορβηγικής βιντεοτέχνης, από την
περίοδο 1960 έως το 90. Τα έργα αυτά αποτελούν μέρος του μεγαλύτερου ερευνητικού εγχειρήματος
της ATOPIA με τίτλο «Retrospective: Film & Video Art Norway», ένα μακροπρόθεσμο ερευνητικό
πρόγραμμα, που περιλαμβάνει εκθέσεις, προβολές, σεμινάρια και εκδόσεις. Η πρώτη έκθεση «Retrospective
Part I: Film and Video Art in Norway, 1960-90» παρουσιάστηκε την περασμένη άνοιξη
στο Μουσείο Stenersen και ο δίγλωσσος κατάλογος της έκθεσης (Νορβηγικά/Αγγλικά) είναι χωρίς
αμφιβολία ένα σημαντικό εργαλείο πληροφοριών πάνω στην ιστορία του κινηματογράφου και της
βιντεοτέχνης στη Νορβηγία.

Μια επιλογή από τα έργα αυτής της έκθεσης (συγκεκριμένα τα highlights της περιόδου) παρουσιάστηκε
στο Festival Μηδέν:

1. Erik Borge, Nedfall (Fallout), 35mm, Εγχρ., Ήχος, 11 λεπτά 1964

2. Rolf Aamot, Evolusjon (Evolution), 2-inch quad videotape, Α/Μ, Ήχος, 8 λεπτά 1966

3. Arild Kristo, Kristoball, 35mm, Α/Μ, Ήχος, 11 λεπτά 1967

4. Laurie Grundt & Eva Acking, Rosen (The Rose), 16mm, Έγχρ., Ήχος, 8 λεπτά 1969

5. Kjartan Slettemark, Nixon Visions, 16mm, Έγχρ., Ήχος, 4 λεπτά 1971

6. Marianne Heske, A Video Point of View, video, Α/Μ, Ήχος, 3 λεπτά 1977

7. Jeremy Welsh, I.O.D., U-Matic, Έγχρ., Ήχος, 5 λεπτά 1982

8. Terje Munthe, Video Audio Ago, VHS, Έγχρ., Ήχος, 2.30 λεπτά 1983

9. Kjell Bjørgeengen, Night Round 2, U-Matic, Έγχρ., Ήχος, 3 λεπτά 1984

10. Inghild Karlsen, Running, 8mm film, Α/Μ, χωρίς ήχο, 7 λεπτά 1988

11. Torhild Aukan, Tjønna (The Pond), 16mm, Α/Μ, Ήχος, 5 λεπτά 1989-90

Διάρκεια: 68 λεπτά

H ATOPIA αποτελεί μια πρωτοβουλία καλλιτεχνών με έδρα το Όσλο. Είναι ένα ερευνητικό κέντρο,
με δικό του εκθεσιακό χώρο, αφιερωμένο στην ανάπτυξη του πειραματικού κινηματογράφου και της
βιντεοτέχνης στη Νορβηγία.

www.atopia.no

Η παρουσίαση της ATOPIA στο Festival Μηδέν 2012 πραγματοποιείται με την ευγενική υποστήριξη της Νορβηγικής
Πρεσβείας στην Ελλάδα και του Νορβηγικού Ινστιτούτου Αθηνών.

Art:screen: In This World [βιντεοτέχνη από τη Σουηδία]

Το Art:screen είναι μια πλατφόρμα μη-κερδοσκοπικού χαρακτήρα για την ανάδειξη σύγχρονης
βιντεοτέχνης από Σουηδούς καλλιτέχνες, αλλά και μια πλατφόρμα ανταλλαγής και διαλόγου με
καλλιτέχνες και επιμελητές απ’ όλο τον κόσμο.

Αποτελεί μια πρωτοβουλία των Σουηδών καλλιτεχνών Jonas Nilsson and Eva Olsson, οι οποίοι
επιμελήθηκαν για το Festival Μηδέν μια ενότητα με έργα Σουηδών καλλιτεχνών, με θέμα «In This
World». Το πρόγραμμα τους οπτικοποιεί τις ευμετάβλητες μορφές φαντασιώσεων χωρίς όρια -συχνά
συνδυάζοντας στοιχεία βιντεοτέχνης και ντοκιμαντέρ- εξερευνώντας νέους τρόπους θέασης της
πραγματικότητας και της φύσης, όπου η πολιτισμική, κοινωνική και προσωπική ματιά παίζει σημαντικό
ρόλο. Η δύναμη, το χιούμορ και οι περίεργες ιστορίες χρησιμοποιούνται σε ορισμένες περιπτώσεις για
να δώσουν έμφαση σε μια περισσότερο εσωτερική προσέγγιση.

1. Dan Lestander, Dreams and Wishes, 2009, 4.19

2. Elin Bruun-Nystedt, Frasse and I, 2009, 2.05

3. Sara Lundberg, CORDS (hear us and have mercy), 2008, 3.14

4. Malin Andersson, Cassock, 2009, 2.58

5. Eva Olsson, The Capsule, 2009, 1.18

6. Björn Perborg, The Trip To America, 2008-2009, 2.14

7. Nina Lassila, Woman with knife?, 2009, 1.49

8. Nicola Bergström Hansen, Excavation No.2, 2009, 5.00

9. Dana Sederowsky, Special announcements edition four, 2009, 1.35

10. Stina Pehrsdotter, BEAT EAT, 2009, 3.00

11. Jonas Nilsson, Seclusion II, 2011, 3.54

Διάρκεια: 33 λεπτά

http://artscreen.se/

NOVA: The Right Way to Be

Το «The Right Way to Be» (ο σωστός τρόπος να υπάρχεις) είναι ένα πρόγραμμα με έργα καλλιτεχνών
που συμμετέχουν στο δίκτυο NOVA (Northern Video Art Network), ένα δίκτυο για καλλιτέχνες από
τις Βόρειες Χώρες. Το πρόγραμμα επιμελούνται η Kristin Scheving και ο Juha van Ingen.

Η ενότητα παρουσιάζει έργα από τη Φιλανδία, την Ισλανδία και τη Σουηδία που έχουν σαν κοινό
χαρακτηριστικό τους τη χρήση της performance ή μια μορφή δράσης. Διαπραγματεύονται μια σειρά
διαφορετικών θεμάτων αλλά ένα επιπλέον κοινό χαρακτηριστικό είναι η «ανθρωπιστική» τους χροιά,
το ότι εστιάζουν στη διάδραση μεταξύ των ανθρώπων, είτε αυτή συμβαίνει στο δημόσιο χώρο, είτε
στη φύση (η οποία για πολλούς βόρειους καλλιτέχνες έχει μια ιδιαίτερη σημασία), είτε στο διαδίκτυο.
Έννοιες και αισθήσεις όπως η κενότητα, η δύναμη, η συνύπαρξη με τους άλλους, η επιθυμία, η
απώλεια, η νοσταλγία, το παιχνίδισμα, η τυραννία της πληροφορίας και η υστερία του σύγχρονου
συνθέτουν μια εικόνα της σύγχρονης ζωής και ένα παζλ συναισθημάτων.

1. Thora Solveig Bergsteinsdottir (Ισλανδία): Her (2008), 4.16

2. Hulda Rós Gudnadóttir (Ισλανδία): Hops Hopsi (2010), 2.52

3. Gustaf Broms (Σουηδία): The sitting (2007), 7.40

4. María Dalberg (Ισλανδία): Streymi (2009), 3.08

5. Stina Phersdotter (Σουηδία): Urging Absence (2009), 3.00

6. Tero Puha (Φιλανδία): The Right Way to Be (2005), 5.05

7. Erik Bünger (Σουηδία): The Third Man (2010), 7.00
(απόσπασμα από διάλεξη-performance αρχικής διάρκειας 50 λεπτών)

8. Dodda Maggý (Ισλανδία): Iris (2006), 4.30

9. Heidi Kilpeläinen aka HK119 (Φιλανδία): Mind (2008), 3.00

Διάρκεια: 42 λεπτά

Το δίκτυο NOVA είναι ένα project της ομάδας FixC από τη Φιλανδία, σε συνεργασία με το 700IS
(Ισλανδία) και το Formverk [art zone] (Σουηδία).

www.northernvideoart.net

Σάββατο 7 Ιουλίου, 9.30 μ.μ.

Local calling!

Έργα καλλιτεχνών και δημιουργών που κατάγονται, έχουν ζήσει ή έχουν οποιαδήποτε σχέση αγάπης-
μίσους με την Καλαμάτα. Για δεύτερη φορά στο Festival Μηδέν μια ενότητα που έχει στόχο να
δημιουργηθεί ένα δίκτυο επικοινωνίας και να αναδειχθεί ένα πολύμορφο καλλιτεχνικό δυναμικό που
έχει ως αφετηρία την Καλαμάτα με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

1. Sean Aita, Δεν έχω πάει ποτέ στην Καλαμάτα, Μ. Βρετανία 2012, 5.52

2. Ομάδα Archivity, Δυστοπία, Ελλάδα 2012, 5.05

3. Βασιλική Λευκαδίτη, Το χαρτί, το μολύβι, η μύγα και ο ξάδερφος, Ελλάδα 2012, 3.41

4. Meme, Meme, Ελλάδα 2012, 5.21

5. Εύη Μίνου, Random Experiment, Ελλάδα 2012, 1.45

6. Εύη Μίνου, Song of/for a stranger, Ελλάδα 2012, 1.50

7. Βάσω Μιχαλοπούλου, Πρωινό, Ελλάδα 2011, 3.57

8. Βασίλειος Μπούζας, 09-11, Ελλάδα 2012, 2.30

9. Φραντζέσκα Ντόγκα, Ο Βοσκός, Ελλάδα 2011, 6.51

10. Μυρτώ Φοίφα, Mist, Ελλάδα 2008, 5.25

Διάρκεια: 43 λεπτά

Now you see me… now you don’t

Στιγμιότυπα, μνήμες, χώροι, κινήσεις και εικόνες που συνυπάρχουν μεταξύ ποιητικότητας και
κυριολεξίας, μεταξύ απουσίας και παρουσίας. Από το σκοτάδι και την απειλή κινούμαστε σε μια
σπείρα που περνάει απότομα στο χρώμα και το φως και πάλι πίσω.

1. Jonas Nilsson, Comfortably numb, Σουηδία 2011, 2.45

2. Jonathan Moss, NYC I – Times Square, Γαλλία 2011, 5.34

3. Draga Jovanovic, Your Self is a reflection of Myself, Καναδάς 2011, 7.00

4. Matt Frieburghaus, Song, ΗΠΑ 2010, 3.02

5. Fred. L’ Epée, In Exilum, Ελβετία / Ελλάδα 2012, 3.04

6. Βασίλης Μπαλάσκας, Parthenon Rising (II), Μ. Βρετανία 2011, 2.45
Παραχώρηση των Kalfayan Galleries (Αθήνα – Θεσσαλονίκη)

7. Santiago Parres (EZO), Dove, Ισπανία 2011, 2.40

8. Εντίτα Μόνσιορ, (μη)πραγματική καταστροφή, Ελλάδα 2009, 1.13

9. Γεωργία Λαλέ, Παπαρούνα – Λαλέ, Ελλάδα 2011, 2.49

10. Jude Anogwih, Stop, Νιγηρία 2009, 2.05

11. Alexander Miehle, PopUp-Windows, Γερμανία 2011, 2.45

12. Vesna Milicevic, Blossom, Σερβία 2012, 1.15

13. Gérard Cairaschi, Silences, Γαλλία 2012, 11.30

14. JimJak, HitMeDarkly, Ισπανία 2011, 2.54

15. Άννυ Παυλίδου, Τροφική αλυσίδα, Ελλάδα 2009, 0.43

16. Shaun Wilson, Uber Memoria XXI #01, Αυστραλία 2012, 1.00

Διάρκεια: 60 λεπτά

Το παιχνίδι της φτώχειας

Ένα ντοκιμαντέρ των Ηλία Μαρμαρά / Δημήτρη Δαλδάκη / Εμμανουήλ Κουτσουρέλη
(Ελλάδα 2011)

Το ντοκιμαντέρ αυτό βασίστηκε στο ομότιτλο ραδιοφωνικό ντοκιμαντέρ σε σκηνοθεσία Εμμανουήλ
Κουτσουρέλη και κείμενα Ηλία Μαρμαρά και Δημήτρη Δαλδάκη. Το ραδιοφωνικό ντοκιμαντέρ
προτάθηκε για βράβευση στο Φεστιβάλ Οπτικοακουστικών Μέσων PRIX EUROPA 2011 στο
Βερολίνο.

Ο Δημήτρης Δαλδάκης εξηγεί την ιδέα του εγχειρήματος:

«Η φτώχεια φαίνεται να ακολουθεί επίμονα τον άνθρωπο. Από τις πρώτες μέρες του μέχρι και σήμερα
και, παρά τις φωτεινές κατακτήσεις του σε εμπειρίες και σε επιστήμες, δεν παύει να σχηματίζει
κοινωνίες άδικες, επιθετικές, κατακερματισμένες.
Ανακαλύπτουμε ότι η βασική, η βαθύτερη επιδίωξη του ανθρώπου είναι ο πλουτισμός του σε βάρος
του συνανθρώπου του. Ανακαλύπτουμε ότι στις προσεκτικά σκηνοθετημένες αναμετρήσεις που
προσφέρουν θρησκεία, πολιτική και οικονομία, με μια λέξη, η όποιου τύπου εξουσία, υπάρχουν
ελάχιστοι νικητές χορτάτοι και αμέτρητοι ηττημένοι πεινασμένοι. Ανακαλύπτουμε ότι δεν μας ορίζει
ένα φυσικό παιχνίδι επιβίωσης αλλά ένα μελετημένο παιχνίδι εκμετάλλευσης και τελικά, εξαθλίωσης.
Στις μέρες μας, ακούμε να επαναλαμβάνεται με ανησυχητικούς ρυθμούς η λέξη κρίση. Κρίση σημαίνει
φτώχεια. Το τόσο χαρακτηριστικό πρόσωπο της φτώχειας έρχεται πάλι για να θυμίσει τον άνθρωπο.
Η οικονομική πολιτική που έχει ως στόχο την ευημερία της μονάδας ή του συνόλου έγινε κερδοσκοπική
επιχείρηση σε βάρος της μονάδας ή του συνόλου. Η μετάλλαξη της επιβίωσης σε εκμετάλλευση έφερε
και τη μετάλλαξη της οικονομίας σε τζόγο. Και επειδή κοινωνία μας λέγεται πια η παγκοσμιοποιημένη
κοινωνία, έχουμε παγκόσμια την κρίση και παγκόσμια τη φτώχεια.
Οι αποστάσεις σβήστηκαν, η όραση έγινε οξύτερη και βλέπουμε τον αδελφό φτωχό μας στην άλλη
άκρη της γης.
Ακόμα και η μέχρι πρότινος ισχυρή, τυχερή, εκλεκτή Δύση βιώνει με τραγικό τρόπο τις συνέπειες των
παιχνιδιών της εξουσίας, του παιχνιδιού της φτώχειας.
Μέσα στο κλίμα της πλήρους αποσταθεροποίησης ζωών και δυνατοτήτων, βλέπουμε στη δικιά μας
φτωχή ‘γειτονιά’ της Ευρώπης κάτι που ξεκίνησε σαν όραμα και ευκαιρία ανάπτυξης να καταλήγει σε
αγωνία, σε ερωτηματικό, σε βύθιση. Τα θεμέλια της ευρωπαϊκής συνεργασίας κλονίζονται, η δυναμική
του κοινού νομίσματος δείχνει να ξεθυμαίνει. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αμφισβητεί, σήμερα, τον ίδιο τον
εαυτό της.
Μέσα στο κλίμα που καλλιέργησε η χρηματοπιστωτική μόδα ξεχάσαμε τι σημαίνει πρωτοπαραγωγική
ανάγκη. Και βρεθήκαμε, όλοι, φτωχοί παίχτες να ποντάρουμε για το ποιος θα σωριαστεί και ποιος θα
μείνει όρθιος.
Μέσα στο πλαίσιο της γενικής ανησυχίας για το μέλλον του σύγχρονου ανθρώπου, της γενικής
ανησυχίας για το μέλλον της σύγχρονης Ευρώπης, ο Ηλίας Μαρμαράς και ο Δημήτρης Δαλδάκης
παρουσιάζουν το ντοκιμαντέρ ‘Το Παιχνίδι της Φτώχειας’.»

Διάρκεια: 35 λεπτά

http://gameofpoverty.transludic.net/

ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ 2012

Animacall, the animation project 2011 του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης
Θεσσαλονίκης

Κεντρικό Πρόγραμμα. Αλφαβητική προβολή 80 βίντεο animation στο Αρχαιολογικό Μουσείο
Μεσσηνίας

Το “Animacall, the animation project 2011” είναι μια παραγωγή του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης
Θεσσαλονίκης του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και πρωτοπαρουσιάστηκε το 2011.
Το κεντρικό πρόγραμμα του πρότζεκτ προέκυψε έπειτα από ανοιχτή πρόσκληση συμμετοχής η
οποία απευθύνθηκε σε Έλληνες και ξένους animator παγκοσμίως με αφορμή τη διοργάνωση του
αφιερώματος στην τέχνη του animation από το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης (30
Μαρτίου – 5 Ιουνίου 2011) που είχε σαν στόχο να αναδειχθούν οι πιο πρόσφατες εξελίξεις, τα πεδία
εφαρμογής και ο εκφραστικός πλούτος της τέχνης του animation σε διεθνές επίπεδο.

Επιμελητές του Animacall, the animation project 2011 ήταν η Συραγώ Τσιάρα, διευθύντρια του ΚΣΤΘ
και η Δόμνα Γούναρη, επιμελήτρια του ΚΣΤΘ.

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες:

www.cact.gr | www.greekstatemuseum.com

Μέρες και ώρες προβολών του Animacall στο Αρχαιολογικό Μουσείο Μεσσηνίας:
Πέμπτη 5 Ιουλίου (14.00-18.00), Παρασκευή 6 Ιουλίου και Σάββατο 7 Ιουλίου 2012 (12.00-16.00).

Το Αρχαιολογικό Μουσείο στεγάζεται στο κτήριο της Παλαιάς Δημοτικής Αγοράς στη διεύθυνση
Μπενάκη & Αγίου Ιωάννου, στο Ιστορικό Κέντρο Καλαμάτας (πίσω από τους Αγίους Αποστόλους).

Η εκδήλωση συνδιοργανώθηκε με το Αρχαιολογικό Μουσείο Μεσσηνίας.

Anim[n]ation στο 6ο Φεστιβάλ Δρόμου Καλαμάτας

Το animation στις διάφορες εκδοχές και τεχνικές του αποτελεί μια κοινή παγκόσμια γλώσσα. Animators
από 20 χώρες συναντιούνται σε μια επιπλέον ενότητα του Festival Μηδέν, που προβλήθηκε σε μια εναλλακτική νεανική διοργάνωση που έχει γίνει πλέον θεσμός στην Καλαμάτα.

Το Φεστιβάλ Δρόμου ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2009 ως μια ιδέα που έγινε πράξη σε ανοιχτούς χώρους της Καλαμάτας φιλοξενώντας μια σειρά από δρώμενα, ενώ φέτος αποκτά και διεθνή χαρακτήρα. Είναι μια πρωτοβουλία του Κέντρου Νέων Καλαμάτας που πραγματοποιείται με τη συνεργασία πολλών τοπικών φορέων. Το 6ο Φεστιβάλ Δρόμου πραγματοποιήθηκε από τις 27-29 Ιουλίου στο Πάρκο Σιδηροδρόμων Καλαμάτας.

1. Teeter-totter-tam (Constantine Konovalov & Irina Neustroeva), I LOOK&MOVE, Ρωσία 2011, 1.30

2. Max Hattler, Aanaatt, Γερμανία/Ιαπωνία/Μ. Βρετανία 2008, 4.45

3. Sara Cunha, Wandering, Πορτογαλία 2011, 0.57

4. Yair Gordon, The Black Box, Ισραήλ 2011, 4.17

5. Lucija Mrzljak, Bird, Κροατία 2011, 5.07

6. NOMINT, Tonight, Ελλάδα 2011, 2.05

7. Pablo Rosero, Nebula Hmlovina, Ισημερινός 2011, 6.07

8. Payal Kapadia, Weapons of Mass Destruction, Ινδία 2012, 3.00

9. Alexandr Isaenko, Calendar, Ουκρανία 2012, 3.51

10. Carl Knickerbocker, SP#3, ΗΠΑ 2011, 3.00

11. Barbara Marcel, A tooth is a tooth is a tooth, Γερμανία 2011, 5.00

12. Max Hattler, 1925 aka Hell, Δανία/Γερμανία/Μ. Βρετανία 2010, 1.36

13. Mazlo Chloe, Word in progress, Γαλλία 2010, 4.20

14. Emilio Rizzo, Tales for a Sleepless Solitude… «The Story of Dreams», Ιταλία 2009, 2.38

15. Malcolmo (Marco Tavolaro), The Water That Didn’t Fall, Ιταλία 2008, 2.07

16. Tomasz Wlazlak, Tableau Vivant, Πολωνία 2011, 1.20

17. Sandra Ghosn, Bombs, Γαλλία/Λίβανος 2011, 5.30

18. Gerald Zahn, The tourists arrive!, Αυστρία 2012, 6.40

19. Ελένη Μίλτση, Εκκρεμότητα, Ελλάδα 2011, 6.31

20. Teresa Paiva, Unquiet, Μ. Βρετανία/Ολλανδία/Πορτογαλία 2011, 7.00

21. Henning M. Lederer, MASS, Γερμανία 2011, 5.58

22. Αιμίλιος Θεοφάνους, Εξαρτήματα, Ελλάδα 2009, 3.55

23. Benjamin Fox, Wounds, Μ. Βρετανία 2012, 2.38

24. Susanne Wiegner, At the museum, Γερμανία 2012, 3.00

25. Μαρία Γαλαζούλα, Ήλιος, Ελλάδα/Πολωνία 2011, 0.44

26. Ana Ogrin, Turn off your brain!, Σλοβενία 2012, 3.40

Διάρκεια: 100 λεπτά

Ημέρα και ώρα προβολής: 28/7/2012, 9 μ.μ.
Χώρος: Πάρκο Σιδηροδρόμων Καλαμάτας

www.streetfestival.gr

Καλλιτεχνική ομάδα 2012:

Επιμέλεια: Γιούλα Παπαδοπούλου – Γιώργος Δημητρακόπουλος

Επιμέλεια ενότητας «[Un]natural disaster»: Σταύρος Καπέτης

Επιμέλεια ενότητας «YOU & i»: Μαρία Μπουρίκα

Αφιερώματα & συνεργασίες: Γιούλα Παπαδοπούλου

Επεξεργασία DVD/βίντεο: Σταύρος Καπέτης

Γραφιστικός σχεδιασμός: T.N.

Ιστοσελίδα: Χρήστος Τσαμαρδάς

Συνεργάτες: Μαργαρίτα Σταυράκη, Σιμπέλ Αμέτ, Σταυρούλα Μπάκα, Νίκος Συρίγος, Όλγα Παπαδοπούλου, Φιλάρετος Βούρκος

Εικόνα αφίσας-εντύπων 2012: Patrick Gofre, No name no title, Ολλανδία 2011

Ευχαριστούμε τους Δημήτρη Οικονόμου, Μαρία Τσουλάκου, Παναγιώτα Τζαμουράνη, Δόμνα Γούναρη, Εύη
Παπαβέργου, Θοδωρή Κωνσταντόπουλο, Φιλάρετο Βούρκο και Κέντρο Νέων Καλαμάτας,
Λεωνίδα Παπαδόπουλο, Sean Aita και τον ταχυδρόμο Γιάννη Στρίκο για την πολύτιμη βοήθεια τους

Συνεργαζόμενες ομάδες, φορείς και φεστιβάλ: