Wilfried Agricola

Διαδικτυακά project από την Κολωνία

 

Συνέντευξη στη Γιούλα Παπαδοπούλου*

 

(*Η Γιούλα Παπαδοπούλου ανήκει στην ομάδα διοργάνωσης και επιμέλειας του Festival Μηδέν)

 

Ο Wilfried Agricola είναι εικαστικός καλλιτέχνης, ασχολείται με τη βιντεοτέχνη και τα νέα μέσα και είναι ο ιδρυτής και καλλιτεχνικός διευθυντής μιας σειράς από τις πιο γνωστές και επιδραστικές πλατφόρμες για τα νέα μέσα διεθνώς, όπως το παγκοσμίου φήμης online κινητό φεστιβάλ Cologne OFF, η διαδικτυακή πλατφόρμα VideoChannel (μια online συλλογή επιμελειών και θεματικών/εθνικών αφιερωμάτων από επιμελητές γνωστών φεστιβάλ από όλο τον κόσμο) και πολλές άλλες συνεργατικές διοργανώσεις και διαδικτυακά project. Όλα αυτά υπό τον γενικό τίτλο The Network, που δίνει και το στίγμα της γενικότερης φιλοσοφίας των δραστηριοτήτων του: τη δημιουργία ενός παγκόσμιου δικτύου συνεργασίας ανάμεσα σε φεστιβάλ, ομάδες, καλλιτέχνες και οργανισμούς που ασχολούνται με το βίντεο και τα νέα μέσα. Ξεκινώντας τη δράση του το 2000 «από το μηδέν» όπως μας λέει ο ίδιος (μετά από μακροχρόνιο κώμα που ανέκοψε την προηγούμενη καλλιτεχνική πορεία του κόβοντας τη ζωή του στα δύο) κατάφερε μέσα σε μια δεκαετία να γίνει σημείο αναφοράς σε παγκόσμια κλίμακα, με άπειρες συνεργασίες και project ανά την υφήλιο. «Παραδοσιακός» καλλιτέχνης της ζωγραφικής πριν το κώμα, ξαναγεννιέται και ξεκινάει από την αρχή όταν συνέρχεται από αυτό, σαν «εικονικός» καλλιτέχνης του internet, αλλάζοντας ζωή και καλλιτεχνικό προσανατολισμό και στήνοντας σταδιακά μια ηλεκτρονική κοινότητα συνεργασίας, ένα κοινωνικό-καλλιτεχνικό δίκτυο, ξεκινώντας μάλιστα σε μια εποχή που το Web 2.0 και τα κοινωνικά δίκτυα όπως τα ξέρουμε σήμερα δεν υπήρχαν.

 

Η συνεργασία με το Festival Μηδέν ξεκίνησε πέρυσι, με ανταλλαγές ενοτήτων προβολών στο πλαίσιο του κινητού φεστιβάλ Cologne OFF. Σε αυτό το πλαίσιο, το Festival Μηδέν παρουσίασε πέρυσι μια επιλογή από το Cologne OFF και μια ενότητα από το VideoChannel, ενότητες του Festival Μηδέν ταξίδεψαν μαζί με το Cologne OFF στη Σλοβενία και την Ινδία, ενώ έργα ελληνικής βιντεοτέχνης από το Festival Μηδέν παρουσιάζονται μόνιμα στις διαδικτυακές συλλογές του VideoChannel.

 

Στο φετινό Festival Μηδέν, ο Wilfried Agricola επιμελείται δύο ενότητες που θα παρουσιαστούν την πρώτη μέρα του φεστιβάλ (Πέμπτη 8/7) στην παράλληλη προβολή: η ενότητα Found Footage! (μια θεματική ενότητα με έργα που χρησιμοποιούν αρχειακό υλικό) και η διαδραστική ενότητα Flash & Thunder, μια επιλογή καλλιτεχνικών έργων φτιαγμένων με το πρόγραμμα Flash. 

 

Στη συνέντευξη που ακολουθεί, ο Wilfried Agricola αναλύει τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες, την πορεία του και τα σχέδια του για το μέλλον.

 

 

 

-Τι είναι αυτό που σε τράβηξε αρχικά στη video-art και τα νέα μέσα; Και ποια θα έλεγες ότι είναι τα πράγματα που ανακάλυψες στην πορεία;

 

Η απάντηση είναι πολύπλοκη, αλλά δεν υπάρχει ούτε ο χρόνος ούτε ο χώρος για μια διεισδυτική αναφορά επί του θέματος. Λόγω μιας ιδιαίτερα δραματικής περιόδου στη ζωή μου, αναγκάστηκα να σταματήσω εντελώς την καλλιτεχνική μου δραστηριότητα στα τέλη του 1998 και μέχρι τότε δούλευα με τα «παλιά» κλασικά μέσα. Μετά από παύση ενός χρόνου, ξεκίνησα την 1/1/2000 μια εντελώς νέα ζωή από το μηδέν και άρχισα να χρησιμοποιώ τα νέα μέσα και το internet σα βασικό μέσο για τις καλλιτεχνικές μου δραστηριότητες. Το αρχικό «κύτταρο» ήταν ένα μικρό internet project με τίτλο “ A Virtual Memorial”. Από τότε ανέπτυξα σταδιακά, μέσα από καλλιτεχνικές διαδικασίες που διαρκώς εξελίσσονται, ένα πολύ πολύπλοκο παγκόσμιο δίκτυο συνεργασιών με διάφορα project, καλλιτέχνες, επιμελητές, οργανισμούς και ιδρύματα, δημιουργώντας από το μηδέν ένα κοινωνικό δίκτυο σε μια εποχή που το Web 2.0 και τα κοινωνικά δίκτυα, όπως το Facebook κλπ, δεν είχαν καν σχεδιαστεί. Στη δημιουργία αυτού του παγκόσμιου δικτυακού project αφιερώνω τον περισσότερο χρόνο μου από το 2000 και αυτό αντιπροσωπεύει την ουσία της καλλιτεχνικής μου δουλειάς. Η νέα ιδέα πίσω από αυτό ήταν όχι μόνο να αναπτύξω ένα αυτόνομο «σύμπαν τέχνης», αλλά να μπω ο ίδιος σε πολλούς διαφορετικούς ρόλους, όντας προγραμματιστής, multimedia-developer, επιμελητής, διευθυντής φεστιβάλ, βιντεο-καλλιτέχνης κ.α. και να δημιουργήσω νέες μορφές τέχνης, για παράδειγμα την επιμέλεια (curating) σαν σήμα κατατεθέν της προσωπικής μου δουλειάς με τα νέα μέσα.

Δεν ασχολήθηκα με τη videoart παρά μόνο το 2002 και πάλι εστιάζοντας αποκλειστικά στην ψηφιακή πλευρά της βιντεοτέχνης. Ποτέ δε μου άρεσαν οι κλασικές μορφές του αναλογικού βίντεο σε VHS -και ακόμη δε μου αρέσουν- και ποτέ δεν έτρεφα ιδιαίτερη συμπάθεια για την κλασική κινηματογράφηση -παρότι αγαπώ το σινεμά και τις κλασικές ταινίες πάρα πολύ, δεν είχαν ιδιαίτερη επίδραση στη δουλειά μου. Έτσι ποτέ δεν είχα τη φιλοδοξία να δουλέψω ούτε για δοκιμή σε ταινία μυθοπλασίας, όπως πολλοί άλλοι βιντεο-δημιουργοί και κινηματογραφιστές.

Καθώς εξελισσόταν τα καλλιτεχνικά μου project για το internet, ένιωσα την ανάγκη να ενσωματώσω και στοιχεία βίντεο. Τα streaming video δεν υπήρχαν ακόμη, το internet δεν είχε βέβαια τις σημερινές δυνατότητες σε bandwidth και η μείωση του μεγέθους των αρχείων έπρεπε να γίνει με ειδική επεξεργασία χρησιμοποιώντας έναν ειδικό τύπο προγραμματισμού.

Γύρω στο 2002-2003 δημιούργησα τα πρώτα μου έργα με βίντεο για το δίκτυο και συνειδητοποίησα για πρώτη φορά την αγάπη μου για την κινούμενη εικόνα. Μου αρέσει να χρησιμοποιώ την ψηφιακή μου βιντεο-κάμερα, μου αρέσει να επεξεργάζομαι βιντεο-υλικό και να δημιουργώ κάτι νέο από αυτό, αξιοποιώντας διάφορες διαδικασίες.

Αυτό που δε μου άρεσε αρχικά ήταν η εξάρτηση από τις εταιρίες που παρείχαν τον τεχνολογικό εξοπλισμό για την επεξεργασία του VHS, ενώ με τη χρήση του ψηφιακού βίντεο έχω όλη την ελευθερία δράσης σαν παραγωγός, σκηνοθέτης, συνθέτης κλπ, δημιουργώντας ένα ολόκληρο έργο μόνος μου.

Το 2003 έφτιαξα το πρώτο μου μονόλεπτο βίντεο σαν προσωπική δουλειά έξω απ’ το δίκτυο και σε επόμενα έργα έφτασα ακόμα και στο μαγικό ρεκόρ των 15 λεπτών.  Ο τρόπος με τον οποίο δημιουργώ τα βίντεο μου, όμως, απέχει πολύ από τη λογική του «σεναρίου» και σε μεγάλες διάρκειες, των 15 λεπτών, χάνω τον συνολικό έλεγχο των καλλιτεχνικών μου προθέσεων. Όσον αφορά τη διάρκεια, όμως, θεωρώ ότι στην πραγματικότητα δεν έχει καμιά σημασία, απ’ τη στιγμή που έχεις τη δυνατότητα να επεξεργαστείς το χρόνο ενός βίντεο ή μιας ταινίας μικρού μήκους όσες φορές χρειαστεί μέχρι να ικανοποιήσεις τις καλλιτεχνικές σου προθέσεις. Αυτό είναι στην ουσία το time based art.

 

 

-Έχεις δημιουργήσει διάφορες πλατφόρμες για τη βιντεοτέχνη και τα νέα μέσα στο διαδίκτυο. Όλες συνδέονται μεταξύ τους και έχουν σα βάση την Κολωνία, αλλά με πολλές διεθνείς συνεργασίες. Μπορείς να μας δώσεις μια συνοπτική περιγραφή αυτών των project;

 

Δουλεύοντας με το internet ήταν και είναι στην πραγματικότητα καθοριστικό για τη δημιουργικότητα μου, ώστε να διερύνoνται ιδέες, project και έννοιες και να επινοούνται νέοι τύποι διαδραστικών στοιχείων, όπως συμμετοχικές διαδικασίες και διηπειρωτικές συνεργασίες μέσα από το networking. Από την αρχή τα project αυτά παρουσιάστηκαν με επιτυχία σε φεστιβάλ και εκθέσεις. Ήταν η διαδραστικότητα του internet που μου επέτρεψε να ξεκινήσω με συμμετοχικά project, για παράδειγμα project όπου καλούσα καλλιτέχνες από διαφορετικά μέρη του κόσμου να πάρουν μέρος, και από αυτά τα project προέκυψε η ιδέα των επιμελειών: επιμέλειες θεματικές, καλλιτεχνών, άλλων επιμελητών, οργανισμών κλπ.  Αλλά το 2004 άρχισα τελικά να δουλεύω με διαδικτυακές πλατφόρμες αφιερωμένες σε συγκεκριμένα ψηφιακά μέσα. Η πρώτη πλατφόρμα ήταν το VideoChannel και κάποιες άλλες όπως το SoundLAB, σαν μέρος ενός γιγάντιου media art project, που παρουσιάστηκε το 2004 στη Biennale of Electronic Art στο Perth της Αυστραλίας. Η κεντρική ιδέα του VideoChannel είναι η πρόσκληση επιμελητών απ’ όλο τον κόσμο για να παρουσιάσουν ενότητες videoart από τις χώρες τους. Το VideoChannel ξεκίνησε στο Perth με μια εγκατάσταση που περιλάμβανε 100 βίντεο με θέμα «μνήμη» και «ταυτότητα», ενώ από το 2005 λειτουργούσε πλέον σαν ανεξάρτητη πλατφόρμα, ακολουθώντας την αρχική ιδέα των ενοτήτων από κάθε χώρα.  Το 2006 ίδρυσα το CologneOFF - Cologne Online Film Festival στο πλαίσιο του VideoChannel, το οποίο είχε απρόσμενη επιτυχία σαν πλατφόρμα-φεστιβάλ χωρίς στατική τοποθεσία.

Όλες αυτές οι δραστηριότητες διατρέχονται από την ιδέα ενός διεθνούς δικτύου (networking), αλλά η διαφορά είναι ότι χρειάζομαι συνεχώς για τα project, τις πλατφόρμες και τις δραστηριότητες συνεργάτες, έτσι προσανατολίζομαι πάντα στη δημιουργία δομών διεθνών δικτύων που περιλαμβάνουν καλλιτέχνες και άλλα άτομα και οργανισμούς που σχετίζονται με την τέχνη.

 

 

-Πώς ξεκίνησε αυτή η ιδέα και τι ήλπιζες να δημιουργήσεις μέσα από αυτά τα δίκτυα;

 

Όταν μιλούσα για μια δραματική περίοδο της ζωής μου, θα πρέπει να προσθέσω ότι ξεκίνησα να ασχολούμαι με τα νέα μέσα και το internet αφού ανέκαμψα από μεγάλης διάρκειας κώμα, από τη θέση ενός πλήρους απομονωμένου ατόμου, που δημιούργησε το δικό του σύμπαν τέχνης και επικοινωνίας μέσω του internet ξεκινώντας από το μηδέν. Όταν οι άνθρωποι αντικρύζουν αυτή την πολύπλοκη κατασκευή επικοινωνίας και συνεργασίας, με τόσους συνεργάτες σήμερα, ούτε μπορούν να φανταστούν ότι στην αρχή δεν υπήρχε ούτε μια επαφή, απλώς μια θολή ιδέα, και μόνο πράττοντας, δημιουργώντας και με πειραματισμό, αναζητώντας συνεχώς ανθρώπους, καλλιτέχνες και συνεργάτες, άρχισε να διαφαίνεται η επιτυχία του εγχειρήματος. Κανένας επίσης δε μπορεί να φανταστεί πόσο διαφορετική ήταν εκείνη η πρωτοποριακή περίοδος του internet και της διαδικτυακής τέχνης, υπήρχε ένα ιδιαίτερο πνεύμα που χάθηκε όμως με τα χρόνια και, σε αντίθεση με εκείνη την εποχή, σήμερα συχνά δε βρίσκω την ίδια απόλαυση συνεχίζοντας με την ίδια λογική στις νέες συνθήκες.

Καθώς δεν ήταν η αρχική μου πρόθεση να δημιουργήσω ένα δίκτυο, αλλά το δίκτυο αναπτύχθηκε στην πράξη, είναι δύσκολο να πω τι πραγματικά ήλπιζα να δημιουργήσω. Ένιωσα την ανάγκη να το κάνω και το έκανα. Με αυτό τον τρόπο, δεν είχα λάθος προσδοκίες και δεν απογοητεύτηκα ποτέ.

 

 

-Όλα αυτά τα χρόνια λοιπόν έχεις συνεργαστεί με αμέτρητους καλλιτέχνες, επιμελητές και φεστιβάλ από όλο τον κόσμο. Θες να μας πεις ορισμένα πράγματα για αυτή την εμπειρία;

 

Όταν ξεκίνησα το 2000, δεν είχα ιδέα για το που θα με οδηγούσαν όλες αυτές οι δραστηριότητες. Σύντομα όμως, αναλύοντας το internet ως προς τη χρήση του σαν μέσο της σύγχρονης τέχνης και καθώς κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της διαδραστικότητας άρχισαν να γίνονται εμφανή, άρχισα να καλώ καλλιτέχνες να συμμετάσχουν στη δημιουργία νέων project, επιλέγοντας και κάνοντας επιμέλειες σε καλλιτέχνες και έργα, με τη συνδρομή άλλων επιμελητών ή και κάνοντας επιμέλειες σε …επιμελητές, αναζητώντας συνεργάτες σε παγκόσμια κλίμακα, κυρίως από φεστιβάλ, που λόγω της δομής τους έχουν ένα συγκεκριμένο τρόπο οργάνωσης βασισμένο σε βραχύχρονες προθεσμίες.

Με αυτό τον τρόπο, ανέπτυξα έναν προσωπικό τύπο δραστηριοτήτων και δημιουργούσα μια κοινότητα που βασιζόταν στην εθελοντική δράση. Έγινε μια πραγματική κοινότητα από τη στιγμή που τα άτομα δεν την εγκατέλειπαν, αλλά παρέμεναν και γίνονταν μόνιμοι επισκέπτες και φίλοι. Είναι αυτός ο τύπος της κοινότητας όπου νιώθω σα στο σπίτι μου, μια και όλοι οι άνθρωποι που την απαρτίζουν μιλούν την ίδια γλώσσα, και δεν εννοώ τα Αγγλικά, αν και αυτή η κοινή γλώσσα βοηθάει πολύ, όχι, εννοώ την ίδια ή μια παρόμοια πολιτισμική κατανόηση, αυτό το νέο μέσο του internet που ήταν πραγματικά καθοριστικό. Λατρεύω να είμαι σε επαφή με άλλους καλλιτέχνες και δημιουργούς, να γνωρίζω νέα ταλέντα και να συμπεριλαμβάνω τέτοιους ταλαντούχους ανθρώπους στις δραστηριότητες μου. Πρόκειται για έναν ιδιαίτερο τύπο ανθρώπων, που ως επί το πλείστον δεν εστιάζουν μόνο στους εαυτούς τους, αλλά αφιερώνονται σε μια κοινή ιδέα. Λατρεύω την ανταλλαγή, σε διάφορα επίπεδα, όχι μόνο μέσω του διαδικτύου αλλά βέβαια και δια ζώσης, στο φυσικό χώρο.

Το να κάνεις όμως το ίδιο στο φυσικό χώρο είναι κάτι τελείως διαφορετικό, καθώς όλες οι συνθήκες αλλάζουν και στην πραγματικότητα δεν είναι δυνατό να μεταφέρεις τις θετικές εμπειρίες από το internet στο φυσικό χώρο, μια και στο φυσικό κόσμο δογματικοί κανόνες επηρεάζουν τα πάντα.

 

 

-Ποια είναι η αρνητική και ποια η θετική πλευρά του να είσαι αναμεμιγμένος σε τόσες πολλές δραστηριότητες; Και ταυτόχρονα να δημιουργείς το προσωπικό σου έργο ως καλλιτέχνης;

 

Με τον τρόπο που το βλέπω, στην ουσία δεν υπάρχει αρνητική πλευρά. Από τη στιγμή που η ζωή μου είναι αποκλειστικά εστιασμένη στην τέχνη, εγώ σαν μεμονωμένο άτομο στην πραγματικότητα δεν υπάρχω. Αυτό μπορεί να γίνει πρόβλημα, βέβαια, από τη στιγμή που δεν αναγνωρίζομαι σαν φυσικό πρόσωπο, αλλά σαν εικονικό πρόσωπο που εξελίσσει σταδιακά τη δουλειά του. Αλλά οι άνθρωποι ξεχνούν, κι εγώ καμιά φορά επίσης, ότι πίσω από όλα στέκεται ένας μόνο, πολύ ευαίσθητος και ευάλωτος άνθρωπος, που τα ξεκίνησε όλα αυτά μετά από δραματικές, βίαιες εμπειρίες, οι οποίες επηρεάζουν ξανά έντονα τη ζωή μου από το 2008, μετά από μια σειρά βίαιων επιθέσεων κατά τις οποίες παραλίγο να χάσω τη ζωή μου. Κανείς δεν έχει αυτή την πορεία ζωής στο μυαλό του και κανείς δεν είναι προετοιμασμένος για κάτι τέτοιο, πολύ περισσότερο όταν έρχεται αντιμέτωπος με τις συνέπειες και τα αποτελέσματα μιας τέτοιας βίας.

Όντας αναμεμιγμένος σε τόσες πολλές δραστηριότητες, επιδεικνύω έτσι αυτό το είδος υπερκινητικότητας που στην πραγματικότητα έχει σα στόχο να αναπληρώσω όλο το χρόνο που έχασα από τις βιαιότητες που έζησα την τελευταία δεκαετία -δεν έχασα μια μέρα, εβδομάδες ή μήνες, αλλά χρόνια. Κανείς δε μπορεί να μου δώσει πίσω το χρόνο.

Αυτές οι δραστηριότητες δεν ήταν ποτέ, παρολαυτά, τίποτα άλλο από μια συγκεκριμένη έκφραση της δουλειάς μου με τα νέα μέσα, έτσι δεν υπήρξε ποτέ διαχωρισμός ή σύγκρουση ανάμεσα στο προσωπικό καλλιτεχνικό μου έργο -με τη μορφή των βίντεο που ανέφερα- και αυτό που αποκαλώ «social artworking» (κοινωνική τέχνη) -με τη μορφή της δημιουργικής δραστηριοποίησης σε μια δικτυακή δομή που αναπτύσσω. Οι επιμέλειες μου, για παράδειγμα, δεν μπορούν πραγματικά να συγκριθούν με τη δουλειά ενός επιμελητή μουσείου, καθώς οι συνθήκες και οι στόχοι είναι από τη φύση τους διαφορετικά. Αλλά το αποτέλεσμα που προσλαμβάνεται ίσως να είναι το ίδιο.

Δε μπορεί να μιλήσει κανείς ουσιαστικά για παράλληλες δραστηριότητες, λοιπόν, αφού και τα προσωπικά μου βίντεο-έργα έγιναν στην ουσία στο πλαίσιο του δικτύου που δημιούργησα. Ισχύει μάλλον ότι η προσωπική δουλειά και η κοινωνική δικτύωση εξαρτιόταν η μια από την άλλη, μια και η συμμετοχή μου με προσωπικά έργα σε φεστιβάλ αποτελούσε τη βάση για επαφές που χρησιμοποιήθηκαν σε δικτυακά project όπως το VideoChannnel ή το CologneOFF και, από την άλλη πλευρά, όλα τα ταξίδια που έκανα όντας προσκεκλημένος για παρουσιάσεις μου έδιναν βίντεο-υλικό για νέα προσωπικά έργα.

Έτσι υπάρχει μια συνεχής ανταλλαγή και μια «δικτύωση» ανάμεσα σε αυτές τις φαινομενικά διαφορετικές εικαστικές εκφράσεις.

 

 

-Ποιοι τύποι νέων μέσων θεωρείς ότι έχουν περισσότερο ενδιαφέρον;

 

Πιστεύω ότι οι προτιμήσεις μου για συγκεκριμένα μέσα άλλαξαν με τα χρόνια.

Περισσότερο ενδιαφέρουσα θεωρώ τη διαδραστική τέχνη, καθώς πραγματικά αντιπροσωπεύει ένα νέο βήμα στο να δώσουμε ένα άλλο νόημα στην τέχνη και συνεπώς να προσδιορίσουμε την τέχνη με ένα νέο τρόπο.

Έτσι όπως το βλέπω μέσα από την εμπειρία μου, όμως, το να δημιουργήσει κανείς διαδραστικά έργα είναι ένα ιδιαίτερα πολύπλοκο και δυσεπίλυτο ζήτημα και, για να είμαι ειλικρινής, έχω κουραστεί να παλεύω με την τεχνολογία.

Στην πραγματικότητα θέλω να δουλεύω κατευθείαν τις καλλιτεχνικές μου ιδέες και να έχω άμεσα αποτελέσματα, και αυτή την ικανοποίηση πετυχαίνω με το βίντεο, που είναι αυτή τη στιγμή το αγαπημένο μου μέσο. Έτσι η προτίμηση μου και η αντίληψη μου για την τέχνη μετατοπίστηκε προς την κινούμενη εικόνα, είτε αυτή είναι βιντεοτέχνη, είτε επίσης κάποιες μορφές τέχνης που χρησιμοποιούν ταινίες –δεν εννοώ βέβαια ταινίες μυθοπλασίας.

 

 

-Τι σχεδιάζεις για το μέλλον;

 

Θα ήθελα να επιστρέψω στο φυσικό χώρο, σαν «φυσικός» καλλιτέχνης.

Αυτό ίσως ακουστεί περίεργο, αλλά από το 2000 και μετά επιζώ μόνο σαν εικονικός καλλιτέχνης, ενώ σαν φυσικό πρόσωπο στην ουσία δεν υπήρχα. Η βασική διαφορά σαν εικονικός καλλιτέχνης, είναι ότι οι αξίες, ειδικά οι υλικές αξίες, διαφοροποιούνται και -σε σύγκριση με τον εικονικό χώρο του internet- ο φυσικός χώρος, οι σχετικές δομές της φυσικής εικαστικής σκηνής, ακολουθεί συντηρητικούς κανόνες.

Αλλά όλα είναι ρευστά.

Θα ήθελα να ανταποδώσω κάτι σε όλους αυτούς τους καταπληκτικούς συνεργάτες όλων των προηγούμενων χρόνων και θα ήθελα να οργανώσω ένα μεγάλο φεστιβάλ βιντεοτέχνης στην Κολωνία*, όχι όμως σε μόνιμη βάση. Ακόμη κι αν διέθετα τις καλύτερες συνθήκες για μια τακτική διοργάνωση, η τωρινή ζωή μου έχει ακόμα κάποια ασταθή στοιχεία που επιδρούν αρνητικά στο να εστιάσω αποκλειστικά σε μια τέτοια υλοποίηση, το δουλεύω όμως ώστε να ξεπεράσω το αρνητικό πνεύμα που με μπλοκάρει.

Αφού ευχαριστήσω τους φίλους μου με τη διοργάνωση αυτού του φεστιβάλ, θα ήθελα πραγματικά να επικεντρωθώ στο προσωπικό μου έργο, χρησιμοποιώντας βίντεο και συνδυασμούς διαφορετικών (νέων) μέσων. Έχω συγκεντρώσει τόσο υλικό όλα τα προηγούμενα χρόνια, που πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να δώσω σε όλο αυτό το εν δυνάμει καλλιτεχνικό υλικό την ευκαιρία που του αξίζει. Κάνοντας, όμως, και κάποιες επιμέλειες και διοργανώσεις, μια και μου αρέσει να διοργανώνω.

 

(*Σημείωση: Το φεστιβάλ στο οποίο αναφέρεται βρίσκεται ήδη σε φάση προετοιμασίας από τις αρχές του 2010 και  θα γίνει στην Κολωνία με αφορμή τη συμπλήρωση 10 χρόνων δραστηριοτήτων του Network το φθινόπωρο του 2010)

 

 

 

Πλατφόρμες και project του Wilfried Agricola de Cologne:

 

The NETWORK ~

[NewMediaArtProjectNetwork]:||cologne – experimental platform for art & new media
http://www.nmartproject.net/

 

NetEX - networked experience (2005- )
http://netex.nmartproject.net/
netMAXX – networked magazine (2007 -)

http://maxx.nmartproject.net

AND – Artists Network Database (2006 -)

http://and.nmartproject.net

Media/Art/Cologne (2008 -)

http://and.nmartproject.net

VAC – Video Art Consortium (2009 -)

http://vac.mediaartcologne.org

VideoChannel Cologne – videoart-artvideo  (2004 - )
http://videochannel.newmediafest.org/

VIP – VideoChannel Interview Project (2006-)

http://vip.newmediafest.org

CologneOFF - Film Festival (2006 -)
http://coff.newmediafest.org/

VAD – Video Art Database (2008 -)

http://and.nmartproject.net

artvideoKOELN (2010)

http://group1.mediaartcologne.org

AdC – Time Based Arts  - distribution of culture (2009 -)

http://and.nmartproject.net

A Virtual Memorial Foundation (2000 - )
http://www.a-virtual-memorial.org/

Memorial for the Victims of Terror (2001- )
http://terror.a-virtual-memorial.org
Memorial for the Victims of Aids (2001-)
http://aids.a-virtual-memorial.org
Tsunami Memorial (2004 -)
http://tsunami.a-virtual-memorial.org

Family Portrait  (2001-2005)
http://familyportrait.engad.org/
Women: Memory of Repression in Argentina (2004- )
http://argentina.engad.org
://selfportrait - a show for Bethlehem (2006- )
http://self.engad.org
Draft Title: Shoah (2009)

http://dts.engad.org

Cinematheque – streaming media (2001 - )
http://cinema.nmartproject.net/
JavaMuseum - Forum for Internet Technology in Contemporary Art (2001-)
http://www.javamuseum.org/
JIP - JavaMuseum Interview Project (2006 - )
http://jip.javamuseum.org/
NewMediaFest – (2002 - )
http://www.newmediafest.org/
NewMediaFest’2010
http://2010newmediafest.org/

Violence Online Festival (2002- )
http://violence.newmediafest.org/
SoundLAB  - sonic art project environments (2004 - )
http://soundlab.newmediafest.org/

SIP – SoundLAB – Interview Project (2006-)

http://sip.newmediafest.org
Agricola de Cologne  (2000- )
http://www.agricola-de-cologne.de/
Agricola de Cologne Moving Picture Collection (2001- )
http://movingpictures.agricola-de-cologne.de/